Czytanie jest spoko

Dziś przygotowałem recenzję książek dla zdecydowanie młodszych czytelników. Jednak czy ,,Ostatnie dzieciaki na Ziemi’’ rzeczywiście zasłużyły na polecajkę od Jeffa Kinneya? I dlaczego nie znalazła się ona na drugim tomie? Ale po kolei. ,,Ostatnie dzieciaki na Ziemi’’ to seria bogato ilustrowanych książek dla dzieci. Obecnie ukazało się bądź niedługo będą aż 4 tomy. Ja tymczasem zapoznałem się z dwoma pierwszymi, które otrzymałem do recenzji od wydawnictwa Jaguar. Historia zaczyna się od głównego bohatera, którzy zaraz ma zostać pożarty przez bliżej niezidentyfikowanego potwora, i zaczyna nas zaznajamiać z tym, jak do tego doszło. Opowiada nam też o tym, że w zasadzie nie wiadomo, dlaczego został sam, ale jakoś sobie z tym radzi. Np. wymyśla sprawności związane m.in. z potworami i sam je sobie przyznaje. Fabuła nie jest zbytnio rozbudowana. Wątpię, że dałoby się w niej zagubić, niemniej początkowo rzeczywiście jest chaotycznie. Mamy teoretycznie nie

Dziś przychodzę z recenzją czegoś, o czym mam wrażenie, że zapomniałem na blogu. Mianowicie chodzi o komiks. I to nie byle jaki, bo wydany przez (nie)nowe wydawnictwo komiksowe – Marginesy. Nie jest to z pewnością ich pierwszy komiks, w który się zaopatrzyłem, bo zaskoczyli mnie z dwóch powodów. Po pierwsze jest to złamanie dominacji Egmontu na rynku komiksowym i to nie byle jakie, bo Marginesy weszły z komiksami wyselekcjonowanymi i głębszymi niż historie o superbohaterach (które, nie ukrywajmy, czyta się dla rozrywki), tym samym otwierając się na czytelnika takiego jak ja – czyli nielubiącego komiksów o superbohaterach. Po drugie cena – nie znalazłem na regale w Empiku komiksu, który kosztowałby więcej niż 60 zł, co stanowi prawie połowę typowej ceny komiksu od Egmontu, które kosztują najczęściej 100 zł, a w katalogu jest też coraz więcej tych po 150 zł, co dla mnie jest zdecydowanie ceną zbyt wygórowaną, niezależnie od wydania. No ale co takiego mają w sobie ,,F

Coraz częściej mówi się o tym, że na Netflixie mamy tyle produkcji, iż nie zwracamy uwagi na te złe. Za dużą częścią tych produkcji stoją natomiast literackie pierwowzory. Ostatnio recenzowałem ,,Trinkets’’, które był jedną z najlepszych książek 2019, jak dotąd. Dziś zaś zapraszam na recenzję ,,Otherhood. Mamusie bez synusiów’’. Czy tutaj Netflix wybrał dobrą książkę, by przygotować ekranizację? ,,Mamusie bez synusiów’’ to książka, którą chciałem przeczytać, odkąd zapoznałem się z jej opisem. Opowiada ona o 3 matkach i 3 synach. Trzech ponadtrzydziestoparoletnich synów, którzy stracili kontakty ze swoimi matkami. Te natomiast – przynajmniej ja tak to odebrałem – przypominają sobie nagle, że mają synów i postanawiają odbudować zerwane relacje. Wynika z tego niezwykle komiczna historia. Książkę napisano przyjemnym i zabawnym językiem. Pełna jest licznych zabawnych momentów i czytanie jej jest genialną alternatywą dla fantastyki czy innych bardziej wymagając

Miałem zamiar przeczytać tę książkę w starej okładce, tej niefilmowej, ale pomyślałem, że przecież słyszałem, iż pierwsze wydanie miało troszkę literówek czy innych drobnych błędów, których mogłem uniknąć kupując wydanie filmowe. Co prawda okładka brzydsza, ale treść lepsza – dlatego też postanowiłem kupić właśnie tę. Samą historię Simona Spiera zapewne zna spore grono, bo o książce było głośno, ale mam wrażenie, że film przeszedł lekko bokiem. Czyżby był aż tak kontrowersyjny? W żadnym razie. Mimo wszystko chcąc obejrzeć go w kinie musiałem jechać prawie 100 km, bo tyle dzieliło mnie od najbliższego kina, w którym ten film postanowiono zagrać. W żadnym innym pobliskim kinie go nie emitowano. Historia wykreowana przez Becky Albertalli to opowieść o tytułowym Simonie, który ukrywa swoją orientację, bo obawia się reakcji rówieśników. Przytrafia mu się jednak incydent, przez który całą szkoła dowiaduje się o tym z innego źródła, niżby sobie tego życzył. I w sumie tyle. Ni

Dziś powracamy do Siedmiu Królestw Westeros, ponieważ po kilku miesiącach sięgnąłem po kolejną część Pieśni Lodu i Ognia. Od razu zaznaczam, że nie znajdziecie tu stwierdzenia, która część ,,Uczty dla wron'' jest tą lepszą, ponieważ traktuję je jako jedna część, bo tak wydano je za granicą. Po raz kolejny od przeczytania poprzedniego tomu Pieśni Lodu i Ognia minęło całkiem sporo czasu, jednak nie miałem problemów z odnalezieniem się w świecie Westeros. Tym razem zrobiłem sobie mały maraton i ciągiem przeczytałem aż dwie części, czyli ,,Ucztę dla wron’’ podzieloną w Polsce na ,,Cienie śmierci’’ oraz ,,Sieć spisków’’. Jak się okazało, nie jest to książka napisana tak, jak poprzednie. W ,,Ucztach...’’ mamy bowiem jedynie wątki z Królewskiej Przystani oraz jej okolic. Mur pojawia się raz, może dwa. Daenerys nie występuje zupełnie. W posłowiu mamy informację, że to zabieg celowy, ponieważ autor wolał zawrzeć w jednej części połowę postaci i połowę wątków niż wszys

W dzisiejszej recenzji powrócimy do świata Schulza i jego Fistaszków. Wszystko to za sprawą kolejnego tomu ,,Fistaszków Zebranych’’. Tym razem z lat 1983-1984. Jest to moje drugie spotkanie z ulubionymi postaciami ostatnich kilku pokoleń. Już jakiś czas temu recenzowałem inny tom tej serii – lata 1977-’78. Nie ukrywam, że marzy mi się skompletować całość, choćby po części w języku angielskim. Niestety, Fistaszki po polsku kosztują ok. 50-70 zł za numery dostępne obecnie, a te po angielsku są jeszcze droższe. Dobrze, że przynajmniej wydaje się je w taki sposób, iż warte są swej ceny. Względem poprzedniego czytanego przeze mnie tomu, wygląd postaci się nie zmienił. Wyglądają tak samo, i będą tak wyglądać aż do końca. Standardowo znalazło się miejsce na mnóstwo pomniejszych opowieści, które jednak łączą: baseball oraz Spike mieszkający na pustyni.Teoretycznie otrzymujemy setki króciutkich historii, w praktyce jednak są to 4 długie opowieści, które łączą się w jedną panora

Nie czytałem opisu, nie oglądałem serialu. Po prostu widziałem trailer oraz spodobała mi się okładka. Czy było warto? ,, Trinkets’’ Kristen Smith to… nie będę tego odwlekać, powiem od razu – NAJLEPSZA jak dotąd książka 2019 roku! Powiem szczerze, że miałem co do niej spo re oczekiwania, bo uważam, że jeżeli za jakąś ekranizację bierze się Netflix, to nie może być to byle co. Przyjaźń jest bezcenna. Wszystko inne możesz ukraść – takim hasłem reklamuje się ta książka. Moim zdaniem pasuje ono kapitalnie. Nie widziałem wprawdzie okładek zagranicznych, ale ta polska, mimo że filmowa, wygląda super. Jednak warto bym opowiedział cokolwiek o fabule, która tylko powierzchownie okazuje się błaha i prostolinijna. ,,Trinkets’’ jest bowiem historią o trzech dziewczynach, które mają wspólne hobby – drobne kradzieże. Niestety, każda trafia na terapię dla anonimowych kleptomanów. Tam zaprzyjaźniają się ze sobą mimo oczywistych, z ich punktów widzenia, barier – Tabitha jest n

Dziś będzie o moim trzecim spotkaniu z twórczością Neila Gaimana. Tym razem postawiłem na ,,Ocean na końcu drogi’’ - mimo iż trzy inne jego książki miałem już na półce i które nadal czekają na przeczytanie. Powiem tak – jednak czasem warto przeczytać podziękowania. Chociaż w tym przypadku sam autor napisał, że nie musimy tego robić. Zachęcam was jednak do tego, bowiem właśnie z podziękowań dowiedziałem się, iż w ,,Oceanie...’’ znajduje się wiele wątków biograficznych samego autora. Przekształcił on otoczenie, w którym dorastał, oraz umieścił – wydaje mi się – autentyczną rodzinę Hempstocków. Zachęcam was oczywiście do przeczytania recenzji dwóch czytanych już przeze mnie książek Gaimana, czyli ,,Amerykańskich bogów’’ oraz ,,Księgi cmentarnej’’. Obie mi się podobały, jednak ,,Amerykańscy bogowie’’ byli, wg mnie, lepsi. Jak wypadł zaś przy nich ,,Ocean na kocu drogi’’? Książka zaczyna się niewinnie. Jak to u tego autora – mamy zwykłego człowieka, który bo

Kiedyś, gdy robiłem jeszcze co tydzień nowy book tag i pojawiało się pytanie o ulubionego autora – podawałem Tarryn Fisher. Od przeczytania ,,Margo’’ minął rok i 5 miesięcy. Dwa dni temu skończyłem natomiast piątą książkę tejże autorki, czyli ,,Bad mommy. Złą mamę’’. Jak wypadłą ona na tle poprzednich książek? Czy autorka nadal pozostanie moją ulubioną pisarką? A jaką książką w ogóle jest historia złej matki? Zapraszam do recenzji. Fabuła powieści nie jest skomplikowana. Ot historia kobiety, której zmarło dziecko i która uroiła sobie, że jego dusza jest teraz w ciele dwulatki, którą obserwuje. Nasza bohaterka zaczyna wpadać w obłęd – uważa, że matka dwuletniej Mercy nie zasługuje na to, co ma. Postanawia nie tyle skopiować jej życie, ile zająć jej miejsce. Kupuje identyczne ciuchy, markowe buty, ozdoby oraz zasłony szyte na zamówienie czy nawet sprowadza z Europy (bo akcja dzieje się w Seattle) perfumy, jakich używa mąż sąsiadki. Sąsiadki, która stała się jej przyjac

Jeżeli książka czeka na regale na przeczytanie ponad rok, to warto, aby była ostatecznie dobrą lekturą, żeby powiedzieć, że warto było tyle czekać na jej przeczytanie. Czy do tej kategorii można zaliczyć ,,Duchy Jeremiego’’ Roberta Rienta? Zapraszam do recenzji. Fabuła nie jest zbytnio skomplikowana – ot historia dwunastolatka, który przeprowadza się z matką z małego miasteczka do dziadka sybiraka, ponieważ nowotwór matki coraz bardziej utrudnia jej samodzielne wychowywanie Jeremiego. Wydaje się, że pobyt na wsi powinien wpłynąć na chłopaka kojąco, jednak jest zupełnie odwrotnie. I tutaj mam mały problem z tą książką. Jest nim mianowicie wiek tytułowego bohatera. Problemy z pieniędzmi sprawiają, że postanawia on zostać dilerem. Pomaga mu w tym starszy brat jego przyjaciela. Mimo że Jeremi większość pieniędzy oszczędza na powrót z matką do miasta, może pozwolić on sobie na zakup papierosów i piwa dla siebie i przyjaciela. Z tym że według mnie wykreowani