,,Księga Cmentarna’’ to moje drugie, po ,,Amerykańskich Bogach’’, spotkanie z twórczością Neila Gaimana, czyli pisarza fantastyki stawianego w jednym rzędzie z Terrym Prachettem, którego ostatnio polubiłem. Uwielbiam ,,Amerykańskich Bogów’’, jednak: 1. sięgnąłem po nich, bo nazywani są najlepszą książką Neila Gaimana. 2. zaliczają się do fantastyki, ale ostatnio dowiedziałem się, że również do literatury pięknej. Wydaje mi się to całkiem sensowne, zwłaszcza zważywszy na tę powieść jako całość. Niemniej nie jest to recenzja ,,Amerykańskich Bogów’’ (skądinąd do zapoznania się z nią również zapraszam TUTAJ). Dziś skupimy się wyłącznie na ,,Księdze Cmentarnej’’, czyli książce, która ma – prócz pięknej okładki – intrygujący opis. Historia opowiada o Niktcie, czyli chłopcu, który jako niemowlę trafia na cmentarz, gdzie zostaje wychowany przez miejscowe duchy. Niestety, są to bardzo wiekowe duchy, które niekoniecznie zaznajomiły się z tym, jak wygląda współczesn
bo czytanie jest spoko